Ontdekken maar

Afgelopen maandag is dan eindelijk de reis begonnen. Afscheid nemen van iedereen op Schiphol en let’s go. Een reis van 2 dagen gaat van start. De eerste tussenstop hadden we na 6 uur vliegen op Doa. Het begon al fantastisch dat we daar de nacht zouden door brengen, maar we kwamen er snel genoeg achter dat ze quiet rooms hadden. Nou ideaal toch! Alleen snappen sommige mensen niet precies wat quiet is…
Eenmaal in Jakarta keken we gelijk onze ogen uit. Mensen met kleine baby’s op de scooter, jongetjes staand op fietsen, mensen los in een soort van pick ups, hier kennen ze het allemaal. Het verkeer wat echt chaos is, je wordt aan alle kanten ingehaald en de lijnen op de weg kennen ze zeker niet.
Om nog meer een beeld te krijgen hoe het in Indonesië is, is de treinreis zeker de moeite waard. Hoe bizar het is om mensen langs het spoor te zien leven in hutjes, kinderen die spelen op het spoor en hoe gek het is om een bordje in de trein te zien met verboden te slapen op de grond. Blijkbaar is dat hier echt nodig. Hoeveel blikken wij al in deze korte periode zegt genoeg. Echt toeristen zie je hier niet.

Eindelijk in ons appartementje aangekomen overheerste de blijdschap dat we in het begin niet eens door hadden hoe vies het eigenlijk was. De eerste avond hebben de keuken helemaal schoongemaakt en de vloer gedweild. De kookpitjes ontbraken en een waterkoker of iets dergelijks bleek er ook niet te zijn. De volgende dag dus eerst maar eens een Kris en Kristine kopen (waterkoker en tosti apparaat), maar Kris en Kristine hebben nu al zeker hun geld opgebracht. Maar even op ‘stap’ hier is toch wel iets anders in Nederland. Het meest doen we met een taxi, maar we willen ook nog wel eens gaan lopen. Dan is oversteken echt een drama, want voetgangers stoplichten en zebrapaden zie je hier bijna niet. Je moet gewoon gaan lopen en maar hopen dat ze stoppen. Soms heb je geluk als er een verkeersregelaar loopt die je er tussendoor loods.

De stad verkennen hoort er natuurlijk ook bij. De eerste dag zijn we naar de regenboogwijk geweest. een hele indrukwekkende wijk met allerlei kleuren, enorm veel trappen en alleen maar armoede huisjes. De mensen zijn heel vriendelijk en nieuwsgierig. Soms spreken ze je aan en soms blijft het alleen maar bij staren. Maar als ze je dan aanspreken willen ze weten waar je vandaan komt en wat je komt doen. Een woord Engels spreken ho maar, maar je krijgt alles duidelijk met handen en voeten, wat echt voor waardevolle momenten zorgt.

Wat je hier ook heerlijk kunt doen is zwemmen. Voor heel weinig geld zijn we naar een infinity skypool geweest. Een geweldig uitzicht, soort van privé zwembad omdat er niemand is en eten heeft echt een geweldige relaxte dag bezorgd.

Bij de stad verkennen hoort ook een tempel bezoeken, de Sam Poo Kongo, ook wel de Gedung Bato. Het is de oudste Chinese tempel in Semarang. Op het terrein bleek er een feest waar ze karaoke zongen. Je hoorde het over het hele terrein en het ging heel vals. Het waren verschillende optredens waar ze echt verkleedpartijtjes van hadden gemaakt. We zijn een beetje wezen rondlopen en de tempels ingegaan. Je moet overal je schoenen uit en mag zeker niet overal foto’s van maken. Wij hadden van die tempels wat meer verwacht, dus zijn we maar verder gegaan naar Geo Krota, een gebied waar de apen los lopen. Die apen azen echt op je waterflesje, uiteindelijk had ik die maar gegooid omdat ik echt dacht besprongen te worden door die apen. Hij draait de dop los en dronk het flesje in een keer leeg. Echt heel schattig om te zien, verder ben je dan zeker niet meer interessant.

Vandaag zijn we naar een prachtige waterval geweest. Een bergweg met een heel smal weggetje wat je naar het gebied brengt. Een heel oud mannetje die de taxi bestuurd, wist zelf ook niet zo goed de weg. Een rit wat een uur zou duren, werd anderhalf uur. Die taxi chauffeur was helemaal opgelucht bij aankomst. Hij heeft van onze fooi heerlijk een ijskoffie gedronken en is die even bijgekomen van de rit (wij moesten ook zeker even bijkomen). Wij kregen van daar allemaal een zakje koffie mee en moesten nog een filmpje inspreken met een vage Indonesië tekst. Maar de tocht kon eindelijk beginnen. De paden begonnen met een soort van muur van een halve meter met aan de ene kant water en de andere kant de afgrond. Klimmen en klauteren en eetkraampjes onderweg kom je op een heel magisch plek met een gigantische waterval. Heel veel mensen die daar waren en allemaal met je op de foto willen.