Overleven

Na een gezellige Kerstviering in het ziekenhuis gehad te hebben donderochtend, waarbij vrolijk liedjes werden gezongen, gebeden en vooral het gezellig te hebben elkaar kon donderdagavond ‘de hel’ beginnen. Er stond op ons een weekend te wachten waarin we veel moeten reizen en weinig kunnen slapen. En met kers op de taart kreeg ik donderdagavond een uur voordat we gingen last van buikkrampen en wilde ik niets liever dan in mijn bed liggen. Maar wetend dat ik spijt zou krijgen als ik niet mee zou gaan dit weekend, toch maar mijn verstand op nul gezet en gegaan.
Om 21:00 uur zaten we dan in de trein om vervolgens twaalf uur later bij ons hostel in Cemoro Lawang aan te komen, een plek aan de voet van de vulkaan Bromo. Om onze dag te vervolgen zijn we naar de krater van Bromo gegaan en met motors naar beneden gegaan om door het grijze landschap vol stof te rijden. Dit alles is verwoest door de lava, maar dit geeft zeker een heel mooi beeld met de groene omgeving rondom Bromo. Vervolgens zijn we de krater opgeklommen wat als resultaat geeft dat je een enorme krater in kijkt, wat een prachtig beeld geeft. Het water dat borrelt en de witte stoom die omhoog komt.
Na flink wat rust te hebben gepakt na het bezoeken van de krater ging om 2:00 te wekker. Tijd om Bromo te beklimmen en een mooie zonsopkomst te zien. Het was naar het beginpunt nog ongeveer een uurtje lopen en vanaf daar zou het een halfuurtje omhoog zijn. Onderweg naar het beginpunt reden allerlei jeeps voorbij die ook naar het beginpunt zouden gaan. Na een klein halfuurtje lopen hebben we het toch maar opgegeven en zijn we zo’n jeep ingestapt die ons vervolgens naar het beginpunt heeft gebracht, om vanuit daar weer verder te lopen. Na een klim van steile stukken en veel trappen kwamen we op het platform aan waar het al redelijk druk was. Wij zijn verder geklommen naar boven waar minder toeristen zouden zijn en ze zeiden dat het nog maar 10 minuutjes omhoog was. Die 10 minuutjes werd een halfuurtje en ik ging echt kapot. Maar wederom weer voor een goed doel en een prachtig uitzicht, waardoor je gelijk weer vergeet hoe de weg omhoog was.
In de middag zijn we verder gereisd naar een waterval, een bijzondere waterval waar je onderdoor kan lopen en waar je ook zeik en zeiknat werd. Maar ook dit was zeker weer een ervaring rijker. Klimmen en klauteren over de stenen, lopen in het water van de waterval en het water horen tikken op je regenjas. Na het zien van deze waterval had ik weer energie op gedaan om weer verder te reizen naar onze laatste bestemming: de Ijen vulkaan.
Het is half twaalf ’s nachts en we komen aan op het station Banyuwangi om vervolgens een halfuur later opgehaald te worden door onze tour van de Ijen. Na een kleine anderhalf uur in de auto te zitten, kwamen we bij het begin van Ijen aan om vervolgens ook hier te klim te beginnen. Deze klim zouden we met een tour doen, omdat het qua prijs niet zo heel veel uitmaakte. In vergelijking met Bromo was deze klim echt aanzienlijk pittiger. Er zaten veel steile stukken tussen en het was gigantisch druk waardoor je constant aan het inhalen was omdat de Indonesische mensen een stuk langzamer lopen. Gezegd werd ook dat Westerse mensen gemiddeld 1,5 uur lopen en de Indonesische mensen 2,5 uur over hetzelfde stuk.
Bij aankomst op de top van de vulkaan kon je de tocht naar de krater voortzetten. Een afdaling van ongeveer een halfuurtje. Als je het mij vraagt vond ik de Ijen een stuk indrukwekkender dan de Bromo, dit kwam met name omdat hier nog echt mijnwerkers aan het werk waren. Zij passeerde je dan met zwavelstukken wat wel kon oplopen tot 80-90 kilo wat ze met zich meedroegen naar boven. Dit liepen ze dan 2x op een dag 5 dagen in de week. En ik kan je vertellen ik ging al dood van die hele tocht. Je moet ook nagaan dat wij als toeristen een gasmasker kregen om ons te beschermen tegen de giftige stoffen die daar vrij komen. Al deze mijnwerkers hebben dit niet en doen dit werk echt met gevaar voor eigen leven. En dat allemaal voor 0,07 cent per 1 kilo aan zwavel. Reken maar uit…
Bij aankomst beneden zag je dan eindelijk het blauwe vuur, een uniek natuurverschijnsel. Dit komt doordat meer wat in de krater ligt een van de zuurste ter wereld is. Wolken gas stijgen hier op en door de ontbranding krijg je dus blauw licht, oftewel the blue fire.