Feestje?!

Na vier keer bij de immigratiedienst geweest te zijn, is eindelijk het verlengen van de visum gelukt. En kon ik vrijdagmiddag de trein richting Surabaya pakken, om vervolgens ’s avonds met Dianne de bus richting Bali te nemen. Dianne en ik waren uitgenodigd om een weekend door te brengen in een villa met een groep van 15 studenten. Wij hadden 2 van de studenten in Kariumunjawa ontmoet.
Na een busreis van 12 uur kwamen we eindelijk in Denpasar aan, waar we met weer 2 anderen studenten (die ook toevallig die bus hadden) vast een scooter hadden gehuurd en lekker ergens aan het strand hebben ontbeten, aangezien we pas om drie uur de villa in konden. Vervolgens hebben we heerlijk de middag daar op het strand door gebracht.

Begin van de avond waren we compleet en zijn we eigenlijk gelijk gaan feesten. We hebben heerlijk spelletjes gespeeld, gedronken en in het zwembad gezwommen. Het is wel heel apart om met 13 nieuwe mensen zo’n avond door te brengen, maar ook heel leuk. Het klikte tussen iedereen hartstikke goed en hebben zeker een gezellige 1e avond gehad (wat natuurlijk ook een 2e en 3e avond werd). Er werden plannen gemaakt voor wat we de dag erna gingen doen en al snel werd duidelijk dat ieder toch zijn eigen plan een beetje ging doen en dat je kon kiezen met wie en wat je wilden gaan doen.
Zo ben ik gaan surfen met 2 anderen (die alle twee goed konden surfen en mij privéles konden geven) en later kwamen nog 6 anderen die kant op. Het surfen was zo goed bevallen dat we zondag met een groot deel van die groot weer zijn gegaan en lekker veel van de tijd in het water hebben doorgebracht.
Helaas is het regenseizoen wel echt begonnen en werden we op de terugweg lekker verrast met een flinke regenbui wat zich uitte in zeiknat bij de villa terugkomen en gelijk met z’n allen het zwembad in te springen, want ja we waren toch al nat.
’s Avonds zijn we gezellig met z’n allen ergens wezen eten om het af te sluiten en moest ik helaas de volgende ochtend weer terug. Ik stresste hem een klein beetje toen ik terug ging vliegen, want ja mijn paspoort lag natuurlijk nog bij de ambassade, maar er werd gezegd dat je met je rijbewijs kon terug vliegen. Hoewel ik dat redelijk bijzonder vond, heb ik toch die gok gewaagd en kon je inderdaad een binnenlandse vlucht op je rijbewijs vliegen.

Eenmaal geland in Surakarta heb ik daar nog een middag door gebracht om ’s avonds de bus weer terug te nemen naar Semarang. Eigenlijk om twee redenen ben ik via Surakarta terug gevolgen. Één: het was veel en veel goedkoper en twee: ik wilde ook heel graag Surakarta gezien hebben. Het is echt heerlijk om alleen door een stad te gaan, omdat je helemaal zelf kan bepalen wat je kan doen. Bij aankomst ben ik eerst naar een park geweest, want niets leek mij lekkerder om na een druk weekend even rust en stilte te hebben in een park. Ondanks dat het een klein beetje regende heb ik daar heerlijk een broodje in een klein hutje gegeten en genoten van de rust om vervolgens naar een hartstikke druk winkelcentrum vol batik te gaan. Waar je je echt afvraagt of dat er überhaupt dingen gekocht worden, omdat je het er niet kan passen en als je ergens gaat staan om te kijken blokkeer je gelijk het hele gangpad. Na een klein kwartiertje was ik er dan ook helemaal klaar mee en moest ik echt weer terug naar buiten. Verder heb ik nog een verkeerd adres opgegeven toen ik naar het paleis wilden gaan en uitkwam bij een kerkhof. Om vervolgens bij het paleis aan te komen op het moment dat die ging sluiten. Gelukkig had je tegenover het paleis een heel schattig tentje waar ik mijzelf heb getrakteerd op Pisang Goreng Coklat (gebakken banaan met chocola) en een mangodrankje.