Solotripje

Deze week waren we aan het nadenken over wat we wilden gaan doen, maar echt tot een plan kwamen we niet. Twee van ons zijn naar Bali gegaan en twee van ons wilden thuis blijven. Maar ik wilden eigenlijk geen van beide, dus besloot ik om zelf naar Yogyakarta te gaan. Hier waren we het eerste weekend ook al geweest, maar toen hadden we de Prambanan tempel niet gezien, een tempel die ik wel heel graag nog wilden zien. Dus vrijdagochtend begon ik de trip opnieuw naar Yogyakarta.
Eenmaal bij het hostel aangekomen ben ik gelijk op pad gegaan naar Fort Vredeburg, dit Fort is in de tijd van de kolonisatie door de Nederlanders gebouwd. Het is destijds gebouwd om de Nederlandse gouverneur te beschermen. Het Fort verder vond ik niet heel spannend, maar om er even doorheen gelopen te hebben is wel leuk.
Bij het avondeten kwam ik in contact met een local, we hadden een tijdje gepraat en ik had het er met hem over wat ik de volgende dag wilden gaan doen. Hij vertelde dat hij als Grabdriver werkten en wilde mij wel rond rijden op zijn scooter. Na nog een tijdje te hebben gekletst zijn we naar het Alun-Alun park geweest, hier is ’s avonds en vooral in het weekend veel te doen. Daar kwamen we bij de Twin Trees, dit zijn twee bomen die naast elkaar staan en over deze twee bomen is een mythe. Als het jouw lukt om geblinddoekt door die twee bomen te lopen, mag je een wens doen omdat je dan een ‘puur hart’ zou hebben. Nou ik kan je vertellen, ik heb zeker geen puur hart. Want na drie keer proberen was ik nog steeds die twee bomen niet door. Het was echt opvallend hoeveel mensen dat probeerde en hoe weinig mensen het maar lukt om door die twee bomen te lopen.

Zaterdagochtend start onze scootertocht. Ik ging achterop bij naamloze guy (ik weet zijn naam nog steeds niet) en na ongeveer een uurtje gereden te hebben kwamen we bij een waterval aan. Echt een prachtige waterval, met helderblauw water en veel groen tussendoor. Wat je echt het gevoel geeft alsof je in een sprookje bent beland. Na nog even een duik genomen te hebben in de rivier zijn we de weg vervolgd naar de tempel Prambanan. Bij aankomst was ik gelijk al blij dat ik daarvoor terug ben gekomen naar Yogyakarta. De Prambanan is de grootste Hindoe-Javaanse tempelcomplex. Dit complex heeft veel detail in de tempels wat ze juist zo uniek maken. Het is echt alsof je door de geschiedenis loopt. De lucht was half bewolkt, waardoor de zon soms net heel mooi licht gaf over de tempels wat ze nog mysterieuzer maakten.
Om deze dag af te sluiten zijn we klein stukje verder gereden om de zonsondergang vanaf een berg te bekijken. Dit was op een plek waar ook een kleine tempel stond, maar niks vergeleken met de Prambanan, maar het uitzicht daarentegen was weer een stuk mooier. Helaas was het redelijk bewolkt, maar soms met een beetje gelukt zag je toch de zon af en toe er tussendoor schijnen, wat ook mooie beelden opleverden.

De laatste dag alweer, zelfs als je alleen bent gaat de tijd snel. Ik heb mij geen moment verveeld of alleen gevoeld en de momenten dat ik alleen was, was juist ook heel fijn. Je kan je eigen ding doen zonder dat iemand gaat lopen zeiken of iets anders te willen doen. Je kan je eigen plan trekken, wat ik juist ideaal vond. De laatste ochtend heb ik gebruikt om een bezoek te brengen aan het waterpaleis en het paleis van de sultan.